چرا چسبندگی رزین چسبندگی را افزایش می دهد؟

رزین های چسبنده به ترکیبات مولکولی کوچکی اطلاق می شود که می توانند ویسکوزیته مواد لاستیکی را بهبود بخشند , به ویژه ویسکوزیته سطح . معمولا , جرم مولکولی نسبی این مواد مولکولی کوچک بین چند صد تا ده هزار است, و دارای یک دمای انتقال شیشه بالا.

با توجه به منابع و مسیرهای مصنوعی , آنها را می توان به طور عمده به دو دسته تقسیم کرد: محصولات طبیعی و مشتقات آنها و رزین های مصنوعی. رزین چسبنده عمدتاً برای اصلاح پلیمر استفاده می شود, که به طور گسترده در چسب ها استفاده می شود, پوشش ها, جوهر و به عنوان ترکیب لاستیکی, اصلاح کننده آسفالت و اصلاح کننده پلی اولفین.

رزین چسبنده یکی از مواد ضروری در فرآیند تولید محصولات لاستیکی و لاستیک است. درک جامع از رزین چسبنده منجر به انتخاب انواع مختلف مواد اولیه با توجه به شرایط مختلف در تولید می شود.

به طور کلی , رزین های سری طبیعی شامل رزین های رزین و ترپن هستند. رزین های سری مصنوعی شامل پلیمر هستندC5 هیدروکربن نفتی رزین ها, رزین های نفتی c9.

به عنوان اصلاح کننده های پلیمری , رزین های چسبنده به ندرت به تنهایی استفاده می شوند , اما در بیشتر موارد به عنوان یک عامل ترکیب کننده برای افزایش چسبندگی پلیمر , افزایش ویسکوزیته اولیه , و کاهش ویسکوزیته عملیاتی یا پردازش .